laatste stageweek en afscheid

hoi iedereen,
deze week was de laatste stageweek op wagenmaekersvallei. Ik heb naar dit moment uitgezien omdat ik baie verlang het naar huis. Maar nu moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik het echt superspijtig vind dat dit moment is aangebroken. Ik heb deze week dagen overgenomen en het lesgeven was zo leuk, de kindjes waren zo leuk om mee te werken dat ik echt heb genoten. Gisteren wisten we ook dat Herman Coene en zijn vrouw hier gingen arriveren, en voor we het wisten stond hij aan onze poort. We hebben hun ontvangen en eigenlijk was ik blij om nog eens mensen uit Belgie te zien. We hebben lekker gekuierd en Herman en Ingrid bleken baie aangename mensen. Best wel raar een lector op bezoek in Zuid Afrika, maar heel leuk.

Nu over de stage, gistere heb ik lesje gegeven over tandhygiene, ik had voor ieder kind een beker en tandenborstel en tandpasta gekocht. Ik had prenten over de stappen van het tanden poetsen voorzien en we hebben aan het eind van de les samen onze tanden in de klas gepoetst. Het was echt heel leuk, en de kinderen hebben ervan genoten. De rest van de lessen waren ook echt leuk, de kinderen zien me als hun juf en daar geniet ik zo van!!
Vandaag zijn we met herman en ingrid, julie en marijke naar Bergrivier gereden. Daar hadden marijke en julie een heuse musical in elkaar gestoken om te laten zien aan ons. Het was leuk om eindelijk een beeld te plakken bij de verschillende verhalen die we elke dag en avond over de school hoorden. Bij het afscheid zijn er enkele tranen gerolt, wat normaal is, zelfs ik begon mee te huilen omdat het zo een emotioneel afscheid was.
Toen was het aan onze beurt, we reden met zen allen naar onze stageschool. Daar hebben we de hele school laten zien en onze klassen waar we stage hebben gedaan. We namen afscheid van de kinderen, en daar kon ik me al niet inhouden. Het besef dat we de kinderen nooit meer gaan zien is hard, ik had echt een band met hun gecreeerd doorheen de weken. De juf had ook een cadeau voorzien, een zakje met een kaart van de kinderen en de juf. een kader voor een foto uit zuid afrika en een pot creme voor onze huid. Ik was duidelijk geemotioneerd omdat deze mensen zo weinig hebben en toch hebben ze de tijd en moeite en geld genomen om voor ons iets te geven. Ik was echt onder de indruk en geemotioneerd.
Daarna had de directeur alle onderwijzers bij elkaar geroepen en gaf hij een speech over hoe dierbaar wij voor hun waren, en dat we voor hun veel hebben betekend. Daar kwamen zowel bij mij als bij Bieke de tranen... We kregen nog een grote sporttas van de school, en toen moesten wij speechen... Ik heb geprobeerd om iedereen te bedanken want Bieke was deze keer harder aant huilen dan mij. De leerkrachten waren ook onder de indruk en enkele tranen zijn ook daar gevloeid.

Ik kan niet beschrijven hoe hard ik deze mensen en knideren ga missen, ik heb hier zoveel geleerd. Over mezelf en over mijn manier van lesgeven, over wat belangrijk is en wat totaal niet. Ik ben echt heel dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken...