laatste dag van Julie en Bieke.

Gisteren was het de laatste dag voor Julie en Bieke. We zijn de stage nog een laatste bezoek gaan brengen en daarna hebben we alles ingepakt. Bieke was gevallen en had veel zeer aan haar voet. De EHBO-koffers werden boven gehaald en we stelden zelf een diagnose! Naarmate de dag vorderde werd het erger en werd er besloten om toch even langs de dokter te passeren.

Elra ging even uitleggen waar we moesten zijn. Links, links, links en het derde huis op de hoek. Wat een eenvoudige wegbeschrijving.... en hoe noemt de dokter???? Dat was nog steeds de onbeantwoorde vraag.

Met zijn 3 sprongen we in de auto en vergaten we bieke uiteraard niet mee te nemen. Even in de wachtzaal en dan was het aan ons.... Iedereen mee naar binnen. De dokter verschoot van de von trapp family.
Maar we wilden er allemaal bijzijn. De dokter wilden het verband verwijderen en knip.. in bieke haar voet.. ( hopelijk is Bieke handiger met een schaar anders auw de mensen hun oren) Diagnose dezelfde als ons zwaar verstuikt!! Al de medicatie moesten we niet kopen, want die hadden we uiteraard bij!!!

Onze laatste braai met Elra en Johan. Het was weer overheerlijk!!!!!
Op een bepaald moment ging Marijke naar beneden en ze wilde terug naar boven gaan maar ineens KRAK! Ze zakte door de vloer. (en nee ze is geen enkele kilo verdikt!!!!)
Het zat er aan te komen want die plank krakte al heel de tijd! Ook een blauwe dikke voet dus daar gaat haar laatste partijke voetbal!

De laatste avond/nacht was zo gezellig zodat onze wekker al veel te snel begon te piepen.
Allemaal klaarmaken en hop die auto in! Marijke zette de achtervolging in op Johan.
Afrikaanse rijstyl heb ik nu ook al... hij rijdt 120 waar je 60 mag. even op je tanden bijten en volgen maar!!! Onderweg konden wij zien dat de tafelberg in brand staat.... AAAHHH

Aangekomen aan de lughawe...
Alles inorde brengen en dan het lang verwachte emotionele afscheid!
Nu zitten Elien en ik hier nog. We gaan ook vanaf nu bij Hannah en Anneleen slapen!
Maar we missen de 2 andere al veel te hard!!!

Afskyt is digter gekom en vanda was die dag dat ek en Marijke afskyd van Bieke en Julie het moet neem. Weliswaar maar vir 17 dage bij mij maar tog ik ga se mis. Zuid Afrika is nie deselfde nie nu, ons het moet inpak want ons gaan tot saterdag bij Hanne en Anneleen verblijf. Ik het daarmee vandaag een beetjie aanpassingsproblemen, weeral. Ik es een emotioneel wrak blijkbaar... ik het gedenk ik is oke maar nee hoor ik denk nu nog meer aan thuis en eerlijk gese ik wou graag mee op die vliegtuig klim. Maar ik weet dat sebbe saterdag naar hiertoe kom dus alles is oke nog eve op die tande bijt.

Ik en marijke gaan nu nog eve van die karrikie geniet en want rondtoer en voor skool werk. Ons hou julle op die hoogte van alles wat aangaan.
Hoop jelle is goed in Belgie
Mooi blijf
Drukkies elien

laatste avondmaal...

hoi iedereen, vandaag de laatste dag met ons viertjes. Oh wat ga ik dit missen, het zijn 3 lekkere maadjes geweest ik heb ervan genoten om samen dingen te doen, en soms hebben we onze meningsverschillen gehad, maar ik ben jullie drietjes(ze zullen wel weten wie ik bedoel) enorm dankbaar om dit avontuur met mij erbij door te gaan. Ik heb enorm wat afgelachen en enorm wat tranen gelaten, op een gegeven moment dacht ik dat mijn tranen op waren maar toch sloegen jullie erin om me telkens aan het lachen te brengen. Ik heb de afgelopen maanden genoten van de kinderen, het land, de mensen hier, de levenstijl(op zen gemakske afrikan style), Elra en Johan, lesgeven in het klasje, de leraren, de uitzichten die hier adembenemend zijn. Ik had nooit verwacht dat dit zo een inpakt op mij zou hebben maar Afrika heeft toch een stuk van mijn hart veroverd. Ik hoop dat ik het vuurtje kan laten lopen en andere mensen warm kan maken om dit prachtige land te bezoeken, want mensen het is meer dan de moeite waard.

Voor de rest gaan we vandaag nog verder inpakken vandaag want ik en marijke moeten ook weg uit het huisje, we gaan bij Hanna en Anneleen slapen. We moeten ook nog het huisje een beetje uitmesten want de keuken ligt nog vol met spullen en eten. Yvette en Helena komen nog kuieren en we moeten echt nog duizend en een dingen doen.
Vanavond het laatste avondmaal met Elra en Johan, en nu besef ik het maar echt. De tijd leek traag vooruit te gaan maar hij is eigenlijk gevlogen.

Ik weet dat ik vaak hartseer had naar het thuisfront en naar mijn vriend, maar ik vrees dat ik toch nog meermaals dit landje een bezoek ga komen brengen. De mensen hebben echt een deel van mijn hart veroverd en ik zal ze dan ook nooit of te nimmer vergeten. Ik zal niet goeiedag zeggen maar tot ziens zoals het hoort want ooit kom ik hier zeker nog eens terug!!!

afgelopen weken

allereerst,
mijn oprechte excuses dat ik de laatste weken zo weinig van mezelf heb laten horen maar ik heb het zo druk gehad dat ik bijna niet op het internet ben geraakt. Deze week bestond uit uitstapjes met onze vers gehuurde opel corsa, etentjes, kuieren bij vrienden, kuieren met Herman Coene en Ingrid, Elra en Johan, nog meer etentjes, en Shoppen, ... heel veel shoppen. Ik heb mezelf even laten gaan in de grootste shoppingmall van zuid afrika man man man. Voelde ik me even schuldig... Achja je moet je eens in de tijd eens lekker kunnen laten gaan he. Voor de rest hebben we nog bezoek gekregen van een nieuw huisdier, genoemd Herming(klinkt chinees ik weet het )maar is eigenlijk een eerbetoon aan Herman en INGrid. haha we missen ze zo nu te terug in belgie zijn, hihi.
Maar eigenlijk moet ik nu alweer doorgaan. RATANGA JUNCTION wacht op mij muahahaha. Eigenlijk gewoon een pretpark hoor, doeikes iedereen

laatste stageweek en afscheid

hoi iedereen,
deze week was de laatste stageweek op wagenmaekersvallei. Ik heb naar dit moment uitgezien omdat ik baie verlang het naar huis. Maar nu moet ik eerlijk zijn en zeggen dat ik het echt superspijtig vind dat dit moment is aangebroken. Ik heb deze week dagen overgenomen en het lesgeven was zo leuk, de kindjes waren zo leuk om mee te werken dat ik echt heb genoten. Gisteren wisten we ook dat Herman Coene en zijn vrouw hier gingen arriveren, en voor we het wisten stond hij aan onze poort. We hebben hun ontvangen en eigenlijk was ik blij om nog eens mensen uit Belgie te zien. We hebben lekker gekuierd en Herman en Ingrid bleken baie aangename mensen. Best wel raar een lector op bezoek in Zuid Afrika, maar heel leuk.

Nu over de stage, gistere heb ik lesje gegeven over tandhygiene, ik had voor ieder kind een beker en tandenborstel en tandpasta gekocht. Ik had prenten over de stappen van het tanden poetsen voorzien en we hebben aan het eind van de les samen onze tanden in de klas gepoetst. Het was echt heel leuk, en de kinderen hebben ervan genoten. De rest van de lessen waren ook echt leuk, de kinderen zien me als hun juf en daar geniet ik zo van!!
Vandaag zijn we met herman en ingrid, julie en marijke naar Bergrivier gereden. Daar hadden marijke en julie een heuse musical in elkaar gestoken om te laten zien aan ons. Het was leuk om eindelijk een beeld te plakken bij de verschillende verhalen die we elke dag en avond over de school hoorden. Bij het afscheid zijn er enkele tranen gerolt, wat normaal is, zelfs ik begon mee te huilen omdat het zo een emotioneel afscheid was.
Toen was het aan onze beurt, we reden met zen allen naar onze stageschool. Daar hebben we de hele school laten zien en onze klassen waar we stage hebben gedaan. We namen afscheid van de kinderen, en daar kon ik me al niet inhouden. Het besef dat we de kinderen nooit meer gaan zien is hard, ik had echt een band met hun gecreeerd doorheen de weken. De juf had ook een cadeau voorzien, een zakje met een kaart van de kinderen en de juf. een kader voor een foto uit zuid afrika en een pot creme voor onze huid. Ik was duidelijk geemotioneerd omdat deze mensen zo weinig hebben en toch hebben ze de tijd en moeite en geld genomen om voor ons iets te geven. Ik was echt onder de indruk en geemotioneerd.
Daarna had de directeur alle onderwijzers bij elkaar geroepen en gaf hij een speech over hoe dierbaar wij voor hun waren, en dat we voor hun veel hebben betekend. Daar kwamen zowel bij mij als bij Bieke de tranen... We kregen nog een grote sporttas van de school, en toen moesten wij speechen... Ik heb geprobeerd om iedereen te bedanken want Bieke was deze keer harder aant huilen dan mij. De leerkrachten waren ook onder de indruk en enkele tranen zijn ook daar gevloeid.

Ik kan niet beschrijven hoe hard ik deze mensen en knideren ga missen, ik heb hier zoveel geleerd. Over mezelf en over mijn manier van lesgeven, over wat belangrijk is en wat totaal niet. Ik ben echt heel dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken...